Het Koninkrijk Bhutan is een landje in de Himalaya tussen China (Tibet) en India. De naam van de inwoners voor hun eigen land is Druk Tsendhen: ‘land van de donderdraak’. Hier een korte foto-impressie van deze reis.
In Paro ligt de Rimpung Dzong, een groot typisch Bhutaans gebouw waarin zowel de regionale overheid als een klooster is gevestigd. We mogen helaas de tempel niet in.
We rijden naar de ‘painting school’ in Thimphu de hoofdstad van Bhutan. Hier worden leerlingen opgeleid in allerlei vormen van handenarbeid: schilderen, houtbewerking, borduren, beeldhouwen, weven, gericht op religieuze kunst. De leerlingen moeten helemaal gek worden van alle toeristen die gewoon overal doorheen mogen lopen. Afien haalde ooit de ‘akte K’ (nuttig handwerken), vandaar haar aandacht voor het vak borduren…
Een bezoek aan de National Memorial Chorten. In 1974 gebouwd ter ere van de jong (44 jaar) overleden koning Jigme Dorji Wangchuck, de vader van moderne Bhutan. De chorten is gebouwd in Tibetaanse stijl en is ook het religieuze centrum voor inwoners Thimphu.
Na een korte wandeling, komen we bij de Chhimi Lhakhang, de tempel van de vruchtbaarheid. De grondlegger, lama Drukpa Kunley, geboren in 1455, gebruikte sex met vrouwen als prediking. Daar kom je in Europa niet meer mee weg. Onvruchtbare vrouwen komen naar deze tempel om gezegend te worden. Overal zien we schilderingen van enorme penissen.
De grote Punakha Dzong ligt tussen twee rivieren, een mannelijke (Pho Chu) en een vrouwelijk (Mo Chu). Prachtige tempel binnen de Dzong, maar allemaal een beetje steriel en sfeerloos zonder pelgrims en monniken.
De Gangte Goemba, in de Phobjikha vallei, is gerestaureerd en wordt precies vandaag officieel weer geopend met een ceremonie, waarvan wij het laatste deel meemaken. Kinderen hinkelen op het tempelplein alsof er niets aan de hand is.
Vanaf een mooi uitzichtpunt zien we de rode daken van de grote Trongsa Dzong, die we ’s middags bezoeken. Samen even op de foto.
Terug in Thimphu gaan we naar de Tashi Chhoe dzong (het fort van de glorieuze religie). Dit is de zetel van de koning en de regering en de zomerresidentie van de Je Khenpo (de religieus leider van Bhutan). Mooie tempel. Hele aardige ornamenten overal in deze Dzong.
Eén van de mooiste ervaringen in Bhutan is de wandeling naar de beroemde Taktsang Goemba, het spectaculair gelegen ‘Tijgernest klooster’. Dit ligt op de rand van een loodrechte rots die zich 900 meter boven de vallei uitstrekt. De legende is dat Guru Rinpoche, de grondlegger van het Boeddhisme in Bhutan, hier naar toe vloog op de rug van een tijger. Er zijn vier kleine, maar hele mooie tempels. In de grootste spreken we de abt en ontvangen we zijn persoonlijke zegen; heilig water, een tikje op het hoofd met een heilig boek en een gezegend koortje met een knoopje er in om om je hals te binden.
Gross National Happiness
De vierde koning van Bhutan, Jingne Singye Wangchuck, was progressief. Hij bouwde Bhutan om in een constitutionele monarchie met een democratisch gekozen parlement. Hij introduceerde het begrip ‘Gross National Happiness’, in tegenstelling tot ‘bruto nationaal product’. Hij formuleerde vier pijlers voor het GNH:
1. Sustainable development;
2. Environmental protection;
3. Cultural preservation;
4. Good governance.
Hier kunnen we nog wat van leren in Europa.