Noord en zuid van de Monte Rosa

Mattmark, Afien en in het joch rechts de Britannia hutte

De Monte Rosa is een machtig mooi bergmassief in de Walliser en Penninische Alpen. Het massief vormt de natuurlijke grens tussen Zwitserland en Italië. De noordflank ligt in het Zwitserse Wallis. De zuidelijke en oostelijke hellingen liggen in Italië, Valle d’Aosta en Piemonte. Piemonte betekent letterlijk ‘aan de voet van de bergen’. In het dialect van het Aostadal betekent ‘rosa’ gletsjer. Alhoewel we in Alagna veel roze vlaggetjes zien, heeft ‘Monte Rosa’ dus niets te maken met de gelijknamige kleur, maar betekent het ‘gletsjerbergen’. Het is het gebied waar de bergboeken van Paolo Cognetti zich afspelen. De imponerende verfilming van ‘De acht bergen’ werd hier gedraaid. Daar wilden Afien en ik dit jaar naar toe.

Monte Moropas

“…en plotseling zagen ze de Monte Rosa voor zich oprijzen. Een arctische wereld, een eeuwige winter die zich dreigend uitstrekte boven de zomerse weiden. Mijn moeder vond het beangstigend. Maar mijn vader zei dat het was alsof je een andere orde van grootte ontdekte, alsof je vanuit de bergen van de mensen die van de reuzen betrad. En natuurlijk was het voor hem liefde op het eerste gezicht.”
Paolo Cognetti – De acht bergen – 2017

Saas-Fee met vlnr de Alphubel, Taschhorn, Dom, Grand Gendarme en Lenzspitze

We starten aan de noordzijde van de Monte Rosa in Saas-Grund in Wallis, hoewel dit gebied vooral gedomineerd wordt door de Michabelgroep met een reeks vierduizenders, zoals hierboven op de foto vanuit Saas-Fee; de Alphubel, Taschhorn, Dom, Grand Gendarme en Lenzspitze en dan zijn op deze foto de Allalinhorn en de Nadelhorn niet te zien. Merk ook de platte stenen op onder de Walserschuren. Deze moeten voorkomen dat muizen de schuren binnen trippelen. We kamperen. ’s Nachts is het nog flink koud.

Traditionele Walsenhuizen in Piane noordwestelijk van Alagna

Afien en ik maken elke dag een lange of kortere bergtocht. Onder meer naar de Monte Moropas op 2868 meter. Met de postbus naar de Mattmark stausee. Vanaf daar in een kleine drie uur naar pas op de grens tussen Zwitserland en Italië. Op de pas staat het in goud vergulde beeld van Maria. Het bladdert helaas een beetje af.
Een klassieker is ook de tocht van Plattien naar de Britannia Hütte. Onder de Mittaghorn door over een lastig blokkenterrein met fenomenaal uitzicht op Mattmark en de hut in het verre joch (zie eerste foto).

Afien in de afdaling vanaf de Bochetta delle Pisse, ver in het dal Alagna

Alagna Valsesia heeft iets meer dan vierhonderd inwoners, maar is super populair bij de Italianen, vooral in de winter, vanwege de langste skipistes van het Monte Rosa gebied. We hadden een aardig appartement gehuurd in een van de vele traditionele Walserhuizen.

Brug over de fiume Sesia

Alagna is de plaats van de pastoor Don Giovanni Gnifetti (1801-1867). Hij werd er geboren, ontwikkelde zich tot priester en groot alpinist. Hij beklom als eerste in 1841 de Signalkuppe, waar nu op 4554 meter de hoogste berghut van de Alpen staat, de Cabane Reine Marguerite. Aan de kerk hangt een koperen gedenkplaat met zijn beeltenis. Als we onderweg zijn naar Rifugio Pastore all’alpe Pile, vanwaar we de Signalkuppe met Marguerite met het blote oog kunnen zien, celebreert een van de opvolgers van Gnifetti een bergmis voor de bergredding, berggidsen en bergbeklimmers in de kapel van Sint Antonius halverwege het dal.

Koperen gedenkplaat voor Gnefetti aan de kerk van Alagna

Bergmis in de kapel van Sant Antonio

Met de kabelbaan naar Painlunga op 2025 meter. Dan klimmen we omhoog naar de Bochetta delle Pisse op 2396 meter. Iets lager liggen een paar mooie meertjes. Vervolgens noordelijk van de Como d’Olen afdalen over de col d’Superiore. Een lange, heel stille route terug naar Alagna. Geen mensen tegengekomen, alleen een paar verveelde koeien.

Bochetta delle Pisse op 2396 meter, op de top rechts ligt de Cabane Reine Marguerite

Afien op de Cima del Camosico, 3024 meter

De Lisskam links met rechts de Rifugio Quinto Sella

We sluiten af met een beklimming van de Cima del Camosico, 3024 meter. Eerlijk is eerlijk, deze top doen we in vijftien minuten vanaf de kabelbaan op de Passo dei Salati, 2936 meter. Hier komt ook een grote kabelbaan omhoog vanuit het westelijke dal van Gressoney. Het uitzicht is geweldig en daar ging het om. In het westen zien we de Lisskam, 4527 meter en de Rifugio Quinto Sella, 3585 meter. Voor ons zien we de Rifugio Gnefetti – ja, vernoemd naar de oude pastoor – met de route naar de Signalkuppe met de Marguerite. Daarvoor domineert de Piramide Vincent. We genieten volop van het adembenemende panorama. Morgen gaan we naar huis.

Naar huis

Met Tineke en Herman zou ik in de laatste week van augustus 2023 gaan klimmen in de Silvretta. Het was extreem slecht weer in de Alpen, code rood. Na een dagje Innsbruck, ook in de regen, hebben wij onze jaarlijkse bergsportweek helaas moeten afbreken.

Met Herman en Tineke in Innsbruck