Over de hoogste toppen en hutten van de Stubai

      Reacties uitgeschakeld voor Over de hoogste toppen en hutten van de Stubai

Soms heb je een Alpenweek waarin alles lukt. Een topweek in de zomer van augustus 2017.

Zuckerhütl

Mijn devies is dat je in de bergen nooit te veel moet lopen. Spaar je energie voor lange dagen of zware beklimmingen. Dus we gaan met ‘der Wanderbus’ vanuit Sölden (1368 meter) naar de Friegl’s hütte (1985 meter). Van daaruit is het evengoed nog drie uur lopen naar de hooggelegen Hildesheimer hütte (2899 meter). Al in 1896 gebouwd en een paar keer ‘erweitert’, maar nog steeds domineert de oude sfeer. De warme spekstenen kachel, de uitgesleten houten traptreden naar de slaapvertrekken.

Bord Hildesheimer hütte

‘s Avonds na het eten schuift de huttenwaard Gustav Fiegl aan tafel.
“Wat gaan jullie morgen doen?”
“Wij dachten aan de Schaufelspitze. En dan overmorgen de Zückerhutl.”
“En dan door naar de Müllerhütte?”
“Ja, dat is het plan.”
“Mooi dan gaan jullie morgen de Schußgrubenkogel doen en daarna kunnen jullie altijd nog naar de Schaufel.”

Wij kijken elkaar aan. Het is lang geleden dat we gewoon instructies kregen in de Alpen.

Vanuit de hut is de Schußgrubenkogel (3211 meter) te beklimmen over de graat die zuidelijk van de Gaißkargletsjer ligt. De graat is ruig blokkenterrein, niet moeilijk en in anderhalf uur staan we op de top. ‘Jawohl, herr Fiegl!’. We dalen de graat weer af. Steken de genoemde gletsjer diagonaal over. Komen bij de kabelbaan op het Schaufeljoch. Stiefelen in een lange rij omhoog naar de top. Skigebied, in de winter mooi, maar zomers lelijk. Afgedekte sneeuwdepots, rotzooi op het ijs, graafmachines onderaan de gletsjer, stilstaande stoeltjesliften. Snel weer naar de hut.

Tineke en ik zitten buiten de hut in de zon. Elfriede Fiegl, de huttenwaardin komt bij ons zitten. Ze vertelt hoe ze al zesentwintig jaar de hut runt, drie maanden per jaar ‘boven zit’.
“Wat is er veranderd?” vraagt Tineke.
“De gletsjers”, diepe zucht, “ja, de gletsjers.”
De Stubaier Alpen behoren tot de vergletsjerde gebieden van Oostenrijk. Maar wat is er een ongelooflijk groot deel afgesmolten de afgelopen vijfentwintig jaar.

Herman, Tineke & Maarten op de top Zuckerhütl

De hoogste bergtop in de Stubai is de Zuckerhütl (3507 meter). Die is vandaag aan de beurt. We hebben er al twee dagen tegenaan zitten kijken. Een hoge, elegante berg. Hij prikkelt en daagt uit, kom maar op. Vanuit de Hildesheimer hütte gezien gaan we er eerst links achter langs.

Over de morene en de apere gletsjer naar het Pfaffenjoch. Hier aan het touw. De Sulzenaugletsjer ligt vol sneeuw en verraderlijke spletenzones. Onder de noordwand door naar het Pfaffensattel. Hier doen we de rugzak af. Steken de firngraat over. Klimmen door brokkelig tweedegraads terrein naar de top. Bijzonder topkruis. Het begint licht te sneeuwen.

Wilder Pfaff

Terug op het joch pakken we de rugzakken weer op en starten met de overschrijding van de Wilder Pfaff (3458 meter). Grote puinbak, sneeuwveld, weer puinbak en dan de platte top. Via de oostgraat gaan we naar de Müllerhütte (3145 meter). Dat valt nog niet mee. De graat is steil. Voorzichtig afklimmen. Concentratie. Bij de hut staat de waard Lukas Lantschner klaar met drie glaasjes snaps. Welkom. Dit is echt een hele mooie alpiene toer, bergsport pur sang.

Oostgraat Wilder Pfaff

De volgende dag, nog een beetje stijf van de intensieve tocht van gisteren, moet de Wilder Freiger (3413 meter) er aan geloven. We kunnen niet meer direct achter de hut vanaf de gletsjer de directe graat op. Er is een onoverbrugbare randkluft ontstaan tussen de gletsjer en de rotsen (zie foto). Dus we traverseren de Ubertalgletsjer over en gaan via de graat naar de ‘Signalkuppe’ en dan naar de top. Mooi weer vandaag.

We gaan terug naar Sölden over de Sonklarspitze (3467 meter). Gletsjer oversteken. De graat omhoog beklimmen. Over de firngraat. De top. Dan afdalen naar de Siegerlandhütte. Opnieuw gletsjer. Herman baalt als een stekker omdat zijn stijgijzer steeds losschiet. Lastige en lange afdaling, afklimmen, blokkenterrein. Soep op het terras Siegerlandhütte. Ten slotte nog twee uur afmarcheren naar Fiegl’s hütte. Nu bier op het terras. Wachten op ‘der Wanderbus’. Fantastische week. Meer toppen beklommen dan gepland. Stabiel goed weer. Dat maken we niet elk jaar mee.

Wilder Freiger, kijk naar de grote Randkluft

Maarten op de graat naar Wilder Freiger

Müllerhütte aan het einde van de oostgraat Wilder Pfaff

© Alle foto’s zijn gemaakt door Herman Hemels.