Afgelopen week ben ik met Tineke Wind en Herman Hemels wezen klimmen in de omgeving van Arolla in Wallis Zwitserland. Het tiende seizoen alweer dat we in deze samenstelling de Alpen in trekken.
Arolla ligt aan het einde van het Val d’Herens dat begint bij Sion. Op zondag 30 augustus 2009 rijden we naar Arolla en slapen in de dortoirs van Hotel du Glacier. Arolla wordt gedomineerd door het uitzicht op de machtige kolos van de Mont Collon en sneeuwlijnen van de Pigne d’Arolla. Maandag 31 augustus lopen we naar Cabane des Dix (2928 meter) via Pas de Chèvres. We dalen hier langs de steile ladders af naar de gletsjer die helemaal onder puin, stenen en zand ligt.
In de Dix worden we hartelijk welkom geheten door gardien Pierre-Antoine Sierro, die ons de huid vol scheldt omdat we niet gereserveerd hebben. Onze Pierre regeert zijn cabane als een theatrale vorst zijn kasteel. Overigens is Pierre een prima kerel die het, inmiddels voor het negende jaar, fantastisch voor elkaar heeft in zijn hut.
Dinsdag 1 september beklimmen we de Mont Blanc de Cheilon (3869 meter) via de westflank en de zuidwestgraat. Dit is weer één van die prachtige beklimmingen. Het weer is prima. Over de glacier de Cheilon naar de gelijknamige col. Dan klimmen door en over de rotsen van de zuidwestgraat naar de hoog op de berg gelegen sneeuwvelden. Hier aan het touw naar de top. Het laatste stukje weer in de rotsen. Wat een uitzicht! Van de Matterhorn tot de Mont Blanc. Verrukkelijk dit soort gemengde toeren.
Woensdag 2 september beklimmen we de Pigne d’Arolla (3796 meter) over de normaalroute vanuit de Dix. Afdalen over de Cheilongletsjer en dan stijgen over de glacier de Tsena Réfien. Deze gletsjer is aper. De stijgijzers geven goede grip. Over col de Tsijiore Nouve en dan via een steil gedeelte naar de Serpentinegletsjer tot het plateau des col du Brenay. Ten slotte over een sneeuwveld omhoog naar de top van de Pigne. Dit zijn fantastische bergen, weliswaar geen vierduizenders maar zeker niet te veronachtzamen. We dalen aan de oostzijde van de berg af richting Cabane des Vignettes (3158 meter). Deze ligt fantastisch als een fort op een hoge graat.
Donderdag 2 september, het weer is ongeslagen. We gaan op weg voor een beklimming van de L’Evêque (3716 meter) over de normaalroute. We vorderen snel over de apere glacier du Mont Collon. We komen laverend tussen enorme gletsjerbreuken op het zadel van de berg op 3528 meter. Vanaf de zuidzijde trekken donkere wolken het zadel over. Wat doen we? Slecht weer riskeren tijdens de beklimming van de verijsde noordoostgraat? Of geen risico’s nemen en afdalen? We kiezen voor veiligheid.
Terug in de Cabane des Vignettes is werkelijk iedereen vertrokken als gevolg van de berichten dat het morgen heel slecht weer gaat worden. Gezellig met z’n drieën in een hut met 120 slaapplaatsen.
Vrijdag zien we af van de beklimming van de Petit Mont Collon (3538m) over de normaalroute op de zuidflank om het weer en omdat de huttenwaard ons sterk had ontraden deze beklimming te doen vanwege het grote gevaar van steenslag. We dalen af naar Arolla. De route naar en van de Cabane des Vignettes is vanaf de gletsjer verlegd naar de westelijke morene. Voordat we terugrijden naar Nederland mogen we van Anita Rong van Hotel du Glacier ons eerst even douchen. Heerlijk na een weekje in twee hutten zonder water…