In mei 2013 hebben we twee weken vrij. Mooie gelegenheid om een flinke trektocht te maken. We kiezen dit keer voor Portugal. Niet de tocht naar Santiago, maar zuidelijk langs de kust. We hopen op een ideale combinatie van mooie tochten en dito weer. We doen (een deel van) de Rota Vicentina langs de kust van Alentejo. Een relatief nieuwe wandelroute.
Prachtige rotskliffen met uiteenlopende kleuren, met er boven uitstekend de vuurtoren van Cabo Sardão
De Rota Vicentina bestaat uit twee delen:
• in het binnenland de historische route (rood-wit gemarkeerd), en
• langs de kust de fisherman’s trail (groen-blauw gemarkeerd).
De historische route is ooit ontstaan als pelgrimsroute en loopt door lichtglooiend landschap met kleine ingeslapen dorpjes, langs weiden met soms veel karakteristieke kurkeiken en door eucalyptusbossen.
De fisherman’s trail loopt langs de kust. De route volgt de visserspaden boven langs de ruige kust met steile kliffen, rotsen en duinen, die worden onderbroken door kleine baaien, lege stranden en soms een kleine vissershaven.
Mooie huizen en bloemen
We vliegen naar Lissabon en gaan vervolgens met de trein naar Funcheira (onnozel klein intercitystation) en verder met de taxi naar Săo Luis. Hier starten we morgen met de trektocht. We hebben het ons gemakkelijk gemaakt door de reis te laten boeken met bagagevervoer. Dus alleen het dagrugzakje gaat mee. Slapen in het uiterst rustige bed & breakfast Pedras Negras. Oranjebitter gedronken met de plaatselijke bevolking, we hebben vandaag (30 april 2013) immers een nieuwe koning!
Vlak voor Porto Covo
De eerste etappe – 21 kilometer – van het deel van de Rota Vicentina dat wij lopen, gaat van Săo Luis naar Cercal do Alentjeo. Prachtige uitzichten op glooiende dalen vol bloemen en met geurige eucalyptusbomen. In de verte de kustlijn van de Atlantische oceaan. Stil en verlaten dit gebied. Ruim 450 meter stijgen en hetzelfde aantal ook weer dalen. Netto 6 uur onderweg. Het is de Dag van de Arbeid en de terrassen in Cercal zitten vol met de plaatselijke bevolking, maar we vinden een plekje in de schaduw.
Enkele korte delen van de route gaan over het stand
We lopen naar Porto Covo das Bandeiras. Prachtig wit plaatsje aan de Atlantische kust. Vandaag 18 kilometer lopen door velden vol met voorjaarsbloemen. Halverwege steeds zicht op de kustlijn. Vanavond eens heerlijk vis eten. In de lokale restaurantjes is volop keuze uit verse vis direct uit de oceaan of vlees van plaatselijke koeien of de zwarte varkens van Alentejo. Moeder de vrouw staat in de keuken en manlief bedient. De witte wijn uit Alentejo is hoog van kwaliteit en laag van prijs.
Porto Covo das Bandeiras
De Costa Vicentina is een beschermd natuurpark. Deze kust wordt hierdoor beschermd tegen oprukkend toerisme. De woeste natuur krijgt hier nog vrij spel. Ondanks de ongekende schoonheid van deze kust, is het gebied stil en verlaten, zeker in de periode (begin mei) dat wij er langs gingen.
Ooievaar aan zee
Vandaag tegelijk een hele mooie tocht, maar ook behoorlijk zwaar. We gaan langs de kust naar Vila Nova de Milfontes. 20 Kilometer deels over het strand, deels over de kliffen, maar ook lange stukken door de duinen over paadjes met mul zand. Zwoegen dus. Schoenen elke keer vol zand. Maar prachtig weer en een heerlijk fris windje – de zilte geur van de oceaan – in de rug.
Zie ook het riviertje wat krachtig de oceaan in stroomt
De kust bestaat uit een aaneenschakeling van kliffen en strandjes. De rotsen hebben contrasterende kleuren: van natzwart naar grijs, naar wit en van paarsrood naar okergeel. De blauwe oceaan golvend tegen de kliffen schept een bijzonder lichtspel. Ook veel ooievaarsnesten, met klein grut onder moeders vleugels op de uitstekende kliffen.
Een kleine vissershaven in een natuurlijke baai aan de kust
We zitten nu in Almograve, een onbeduidend kustplaatsje. Het is prachtig weer, maar de ‘standtenten’ zijn nog gesloten. Vandaag een etappe van maar 15 kilometer; een korter en iets minder boeiend deel. Maar niet slecht na gisteren. In de hele route zitten overigens ook minder afwisselende stukken, langs een weg, achter de duinen door een saai bos, e.d. Onvermijdelijk kennelijk. Maar de koude, witte wijn op een terras in de heerlijke zon, smaakt wel weer heeeeeel goed!
De laatste etappe
Wij lopen vandaag weer 20 kilometer in een kleine 5 uur. We arriveren in Zambujeira do Mar, een schitterend kustplaatsje hier in Altentejo. Pittoresk, met veel restaurantjes en een wit kerkje op een pleintje op een uitstekende rotspartij aan de oceaan. Het lopen van een meerdaagse tocht houdt meer in dan lopen alleen. Het is ook genieten van in de zon liggen op het strand. Heerlijk de lunch gebruiken boven op een hoge steile klif met intrigerend uitzicht.
De welverdiende pizza
Vandaag de laatste dag van de trektocht. Weer een buitengewone route langs de kliffen, duinen en stranden van de Portugese Atlantische kust. Eindpunt vandaag Odeceixe. Binnen een kleine 5 uur 18 kilometer gelopen. Veel op en af vandaag. Het laatste deel is een beetje saai. Eenmaal op het terras in Odeceixe staat al gauw welverdiende pizza, bier en wijn op tafel. Morgen naar Lissabon! Het was een bijzondere belevenis de Rota Vicentina.
Routekaart Rota Vicentina
Bekijk ook de officiële website van de Rota Vicentina.
Guus Aarts organiseert wandelreizen naar Portugal o.a. deze tocht.