Wandelen in de late winter in de Vulkaaneifel

      Reacties uitgeschakeld voor Wandelen in de late winter in de Vulkaaneifel

Langs meren en kraters

Graftombe van Herman Jozef von Steinfeld met appels

Graftombe van Herman Jozef von Steinfeld met appels

Precies midden in de kleine basiliek, binnen de muren van het Kloster Steinfeld, staat de graftombe van Herman Jozef. Een Duits mysticus uit de 12e eeuw. Volgens de traditie liggen op de sarcofaag, naast het albasten beeld altijd verse appels. Meegenomen door wandelaars en bedevaartgangers. De legende vertelt immers dat Herman Jozef ooit het Jezuskind van een Mariabeeld een appel aanbood, die het kind aannam…. Wie gelooft er nog in wonderen?

In de verte Kloster Steinfeld

In de verte Kloster Steinfeld

We lopen de ommuurde binnenplaats van het klooster af om te starten met weer een heerlijke wandeling door de Eifel. Eerst door het winterse beukenbos flink omhoog. Dan omlaag naar de Gillesbach die we oversteken. Na ruim een uur arriveren wij bij de houten uitkijktoren ‘Eifelblick’ op de Mühlenberg bij Marmagen. In de verte steken de torens van de basiliek van Steinfeld af tegen de horizon. We dwalen door het lange dal van de Gillesbach. Vanuit het dorpje Wahlen klinkt fanfaremuziek. Trekkers rijden met versierde karren vol verklede vrouwen. Het wieverfastelovend, ook wel weiberfastnacht, gaat beginnen. Wij lopen terug naar het klooster.

Steffeln met rechts op de heuvel de Mariakapel

Steffeln met rechts op de heuvel de Mariakapel

Het is eind februari 2025. Wij wandelen vanuit Kronenburg in de Duitse Eifel. Deze omgeving wordt ook wel aangeduid als de Vulkaaneifel. Tienduizenden jaren geleden was er in dit gebied sterke vulkanische activiteit. Sporen daarvan zijn nog terug te vinden, oude kraters met vulkaansteen en ronde meertjes, de zogenaamde Maare’s. Het carnaval staat voor de deur. Wij hebben andere gedachten. Vorige week hebben wij onze oude vader begraven. Wandelen is heilzaam, geeft rust en opent de geest. Struinen over bospaden en heuvels met weidse blikken schept ruimte om te mijmeren en samen te praten. “Er is een tijd om te baren en een tijd om te sterven.”

Eichholzmaar

Eichholzmaar

Steffeln is een klein plaatsje in de Eifel. Wij parkeren de auto bij de kerk. Eerst klimmen wij, langs de kruisweg van natuurstenen zuilen met afbeeldingen in brons, naar de Mariakapel op de 560 meter hoge Wahlhausen heuvel. Een mooi 360º panorama over de omgeving.
Dan gaat onze tocht vandaag naar het vulkaanpark in een voormalige lavakrater. Ooit werd hier steen gedolven voor molenstenen. Vijfenveertig minuten zuidelijker ligt het Eichholzmaar. We lopen er over modderige paden heen. Het is één van de kleinste maare’s in de Eifel met een doorsnee van ongeveer 120 meter. Ooit spoot hier vuur en lava uit de aarde.

Vulkaanpark bij Steffeln

Vulkaanpark bij Steffeln

Hooggelegen ligt het schilderachtige witte dorpje Kronenburg dat de ruïne van een oude burcht omringt. Beneden in het dal, waar het Kronenburger stuwmeer laag staat, oogt het verlaten. Vlakbij is een groot vakantiepark, net als iets verderop bij Stadtkyll. Helemaal vol Nederlanders op voorjaarsvakantie. Het is alsof die mensen niet bestaan als je wandelt. Eenmaal onderweg komen we niemand meer tegen. Een eenzaam landschap.

Kronenburg in de eerste schemer

Kronenburg in de eerste schemer

Hoog boven de velden zweeft de opvallende rode wouw speurend naar een prooi. Arme veldmuis, houd je schuil. Afien ziet een wezel, het kleinste roofdier van Europa. Kraanvogels trekken hoog noordwaarts weer naar hun broedplaatsen in Scandinavië. Het is bijna voorjaar. Overal komen witte sneeuwklokjes uit de grond. Het late winterseizoen is heerlijk om te genieten van de rust op pad in de Eifel.

Effe uitrusten en wat eten….

Effe uitrusten en wat eten….

Steffeln

Steffeln

Impressie van Kronenburg