De laatste week van augustus 2012. Een lange warme zomer deed bijna alle sneeuw op de gletsjers smelten. We maken een klassieke gletsjertoer. Van de Grimselpas naar het Jungfraujoch in het Berner Oberland in Zwitserland met Tineke Wind en Herman Hemels. Van toppen beklimmen komt niet veel terecht…
We komen om drie uur met de postbus aan op de Grimselpas. Het is fris en bewolkt. We lopen in een kleine twee uur naar het Berghaus Oberaar (2338 meter) aan de Oberaarstausee voor een overnachting. We slapen met z’n drieën op het lager.
De volgende morgen lopen we over de stuwdam en dan naar de Oberaargletsjer. Dan is het een lange tippel naar het Oberaarjoch en de gelijknamige hut (3258) die strak en hoog op de rotsen boven het joch ligt. Dit is nog een mooie authentieke hut met een werkelijk fenomenaal uitzicht. Aan de horizon de Matterhorn met rechts bergen als de Zinalrothorn, Obergabelhorn en links het Monte Rosa massief.
’s Middags naar de ‘huisberg’ de Oberaarhorn (3637). Direct boven de hut omhoog door geröll en hier en daar klauteren over rotsblokken. Dan een heikel steil sneeuwveld, een laagje van 10 centimeter sneeuw op glad ijs. Hier niet vallen! Jawel, het eerste topje van deze onderneming.
We zijn met negen vrouw/man in de hut, gezellig aan één tafel gegeten met aardige gesprekken. Na het diner gaan Tineke en ik de huttenwaard, hij draait de hut alleen, even helpen met afwassen.
De Finsteraarhorn (4274) is werkelijk een knoert van een berg. Spits en steil. Met een normaalweg van een uur of acht negen. We hebben nog wel even gedacht aan een beklimming, maar er toch vanaf gezien. Ons doel is de Jungfrau en de Mönch. Vandaag gaan we naar de Finsteraarhorn hütte (3048). We vermijden het Gemschlicke door af te dalen over de Galmigletsjer en dan over de Fieschergletsjer naar de hut te lopen.
De gletsjers zijn nagenoeg aper (zonder sneeuw). Het is een doolhof van ijs. Zoeken, laveren naar rechts, over spleten springen, laveren naar links, soms weer teruggaan om over sommige delen van de gletsjers te komen. Het kost ook veel meer tijd dan wanneer je over de sneeuw gewoon rechtuit kunt gaan.
De volgende dag willen we naar de Mönchsjoch hütte. Het zit echter tegen. Het kost heel veel tijd om een route te vinden over de gletsjer onder de hut. Tijdens de afdaling naar de Konkordiaplatz over de Grünegg-gletsjer breekt mijn rechter stijgijzer. Gelukkig zijn we al uit het steile gedeelte. Met sporttape het voorste deel aan mijn schoen vastgemaakt. We besluiten aan te leggen in de Konkordia hütte (2850).
De huttenwaard van de Konkordia hütte, Christoph Sager, heeft gelukkig een accuboor en een paar boutjes en moertjes, zodat we het stijgijzer weer kunnen repareren. Wel eigenlijk een waanzinnig bijzondere plek. Een kruispunt van de grootste gletsjers van de Alpen. De Aletschgletsjer is de grootste, 23 kilometer lang. De Konkordia hütte is ook alleen over de gletsjers te bereiken. Via trappen met in totaal 480 treden moet je vanaf de gletsjer naar de hut. Pffft….
Helaas, helaas slaat de volgende dag in de loop van de ochtend het weer helemaal om. Terwijl we over de Aletschgletsjer naar het Jungfraujoch traverseren begint het te sneeuwen en wordt het koud. De weersvoorspelling voor de komende dagen is gewoon slecht. We gaan niet meer naar de Mönchsjoch hütte. Vanuit het Jungfraujoch met het, belachelijk dure treintje omlaag naar Lauterbrunnen.