The Beara Way – National Irish Trail

      Reacties uitgeschakeld voor The Beara Way – National Irish Trail

In augustus 2018 lopen Afien en ik, samen met Job & Henk, het zuidelijke deel van de Beara Way in het zuidwesten van Ierland. Tegelijk ruig en lieflijk, met zinderende uitzichten op kustlijnen en kliffen van de Atlantische oceaan.

Henk en Maarten op weg naar Allihies

Natte broek
Glengarriff. Aan het einde van de diepe Bantry Bay. Tikkeltje tropisch met wat palmbomen. In het Victoriaanse ogende Eccles hotel laat de oudere serveerster een pint hoppig IPA bier van haar blad vallen. Kletsnatte broek. “Excuse me, excuse me, I’m so sorry!” De sfeer is goed en ik lach er hartelijk om. “Kom maar door met een gratis pint.” Morgen starten we met de Beara Way. Het zal niet de laatste natte broek zijn.

Schapen langs de Beara Way

The Beara Way
De Beara Way is waarschijnlijk Ierlands mooiste wandelroute. Beara is één van de vier landtongen in het uiterste zuidwesten van Ierland in de county Cork. Beara is ruig en lieflijk tegelijk. Flinke klimmetjes, heel natte paden over zuigende veengrond, mist, regen. Lieflijk, mooie bloemen, heel veel vogels en oogstrelende vergezichten over kliffen, baaien en de Atlantische oceaan.

Maarten & Afien in de regen

Ruig & lieflijk

Adrigole
Een taxi brengt ons even naar de start. Over een landweggetje door bos naar de voet van Sugarloaf Mountain. We klimmen geleidelijk omhoog tot ongeveer 530 meter. Eerst in de mist en later gewoon in de regen. Natte schoenen en sokken en broek. We dalen af naar Adrigole. Uit de mist en de regen hebben we zicht op de Atlantische oceaan. Anne Harris en haar man staan in Dromagowlane B&B klaar. “Hier zijn oude kranten voor in jullie schoenen en we stoken de verwarming nog even wat op.

Henk & Job

Castletownbere
Na een stevig full Irish breakfast starten we met de langste etappe. Het grootste deel van de dag lopen we over bergpaden. Het weer is veel beter, maar de veenpaden zijn nog steeds drassig. We lopen onderlangs de Knockagree en Maulin. We zien Bere Island en verderop Castletownbere. Een stadje met de belangrijkste zeehaven voor de visserij van Ierland. Een paar pubs rond een plein. McCarthy’s is beroemd. Weer heerlijk IPA biertje gedronken. Het is feest. Op het plein strijden mannen om de trofee voor het beste uitvoeren van vaardigheden voor de visserij. In restaurant Murphy’s is het prima toeven met een uitstekende viskaart.

Martello Tower op Bere Island

Bere Island
09:00 uur vertrekt de veerboot uit Castletownbere naar Bere Island. De hele boot staat vol met hardlopers. Die gaan hun wekelijkse training op het eiland doen. Jammer dat ik mijn hardloopschoenen niet bij me heb… Het eiland heeft drie piepkleine dorpjes en een aardig bezoekerscentrum in een oud schoolgebouw. De beheerster vertelt: “Er zitten nog maar 17 leerlingen en 2 leerkrachten op de basisschool aan de overkant.” Wij doorkruisen het eiland van west naar oost visa versa. Klimmen langs de Martello tower. Ooit gebouwd door de Britten om de Napoleontische troepen tegen te houden. In het dorpje Rerrin is de enige pub, c.q. winkel, c.q. postkantoor van het eiland.

Over stiles

Allihies
Langs oude landweggetjes op weg naar Allihies. Even een stop bij een Stone Circle. Een ronde rij grote keien die de zonsondergang op 21 december markeren. Mini Stonehenge’s. Er zijn er zo’n 100 in Ierland. We maken vandaag onze eigen variant. Niet zuidelijk onderlangs het Slieve Mishkishgebergte. Maar over de pas en dan noordelijk. Mooie uitzichten over de Coulagh Bay en Kerry.
In de afdaling naar Allihies komen we langs oude kopermijnen. Kleurrijke huizen.
O’Neills is de leukste pub, helemaal rood en stampvol. Binnen is er traditionele muziek. Wie wil, speelt mee, gratis bier.

O’Neills pub

Dursey Sound
Een korte wandeling maar wel in een dreigende en schitterende omgeving. Naar het einde van dit ongerepte schiereiland. De golven van de Atlantische oceaan beuken op de kustlijn. We lopen weer een tijdje in de regen (natte broek). Schapen mekkeren. Over de heuvels van Billeragh naar de kabelbaan naar Dursey Island. Uiteindelijk doemt deze op uit de mist. Morgen zijn wij de eersten die instappen.

Oude kopermijnen nabij Allihies

Dursey Island
Een koe of zes mensen kunnen er mee in de ‘cable car’ – Ierlands enige kabelbaan – uitgespannen tussen land (eigenlijk is Ierland ook een eiland) en Dursey Island. Onder de banken ligt stro voor de schapen. Op een opgeprikt papiertje Psalm 91.

Cable Car met Afien

“Hij, die op Gods bescherming wacht,
Wordt door den hoogsten Koning
Beveiligd in den duist’ren nacht,…”

Maar dan in het Engels.

Cable Car Dursey Island

Dursey Island is 6½ bij 1½ kilometer klein. Er wonen nog 6 mensen. We wandelen midden over het eiland, over de bolle ronde heuvels, door de grasvelden naar de Signal Tower. Ook weer om de Fransen te weren. Tot dat we helemaal aan het einde van eilandje zijn gekomen. Dursey End. De golven spatten uiteen op de kliffen. De wind blaast ons bijna omver.

Beara Way route

Informatie
De Beara Way is een gemarkeerde wandeling (National Irish Trail).
We liepen de eerste 6 etappes.
Deze etappes gaan grotendeels (> 85%) over onverharde paden.
Hoe zwaar de Beara Way is, hangt veel af van het weer. Bij regen zijn de paden over veengronden drassig en lastiger beloopbaar.
De Beara Way gaat niet over toppen, behalve op de eilanden, maar volgt de flanken van de heuvels.
Geen technische moeilijkheden.
Wel veel ‘stiles’ = overstappen. Over twee gekoppelde ladders klim je makkelijk over hekken en heggen.
De route is goed bewegwijzerd in beide richtingen.
Geen gids beschikbaar, wel kaarten met ingetekende route, met name Ordnance Survey of Ireland (OSI – Discovery Series 1 : 50.000) blad 84 (en voor een klein deel 85) Cork, Kerry.

Markering

Wij liepen met Hillwalk Tours.
(Remember, it’s your walking holiday. Your job is to relax and enjoy yourself. Let us take care of the details.)