Prachtige hoogtoeren in de Silvretta

      Reacties uitgeschakeld voor Prachtige hoogtoeren in de Silvretta

Ons klimclubje is uitgedund tot Tineke en mijzelf. Herman en Ron konden om uiteenlopende redenen dit jaar niet mee. Niet slim heren, want wij hadden een fantastische week (laatste van juni). Er lag nog heel veel sneeuw en het weer was perfect. Elke dag een toer gemaakt van circa 7 uur met elke dag ten minste één top!

Tineke op weg naar de Getschnerscharte

Tineke op weg naar de Getschnerscharte

Maandag 23 juni. We zijn vanaf de Bielerhöhe (2040 meter) naar de Jamtalhütte (2165 meter) gegaan. Deze oversteek over de Getschnerscharte (2839 meter) vraagt doorgaans 4½ uur, maar door al de sneeuw die er lag deden we er langer over. Vanuit de Getschnerscharte hebben we ook nog de Madlenerspitze (2977meter) meegenomen. Halfuurtje omhoog klimmen en weer retour.

Het Jamtal vanaf de Getschnerscharte met beneden de hut en veel sneeuw nog

Het Jamtal vanaf de Getschnerscharte met beneden de hut en veel sneeuw nog

Maarten met op de achtergrond de Piz Buin

Maarten met op de achtergrond de Piz Buin

Dinsdag 24 juni. Vandaag zijn we naar de Gemsspitz (3107 meter) gegaan. Het bijzondere was dat we de hele dag geen andere klimmers zijn tegen gekomen. Het was zo opmerkelijk stil. De tocht voerde voornamelijk over de gletsjer (Jamtal Ferner) met uiteindelijk een hele korte beklimming naar de top. Geen moeilijkheden. Op de terugweg wilde Tineke nog even de Russkopf (2693 meter) meepakken. Leuk, maar we hadden niet gezien dat de afdaling door enkele hele steile en linke sneeuwvelden liep.

Tineke op weg naar de top van de Dreilanderspitze

Tineke op weg naar de top van de Dreilanderspitze

Woensdag 25 juni. We zijn over de Ochsenscharte en de noordoostgraat naar de Dreilanderspitze (3197 meter) gegaan. Mooie toer; door de vele sneeuw was de Scharte vrij rechtstreeks bereikbaar. Eenmaal in de rots waren we zonder touw naar boven geklommen, maar dat laatste overstapje naar de eigenlijke top was ons zonder zekering toch te gevaarlijk. Jammer dat we het touw niet hadden meegenomen. Hierna afdalen naar de Wiesbadenerhütte (2443 meter).

Afdalen naar de Wiesbadenerhütte

Afdalen naar de Wiesbadenerhütte

Donderdag 26 juni. De Piz Buin (3212 meter) is zo’n beetje de klassieker van de Silvretta. We gingen over de Grüne Kuppe naar de Ochsentalergletsjer, vervolgens naar het Buinlücke en vandaar naar de top. Paar passages nog even aardig klauteren maar geen overwegende moeilijkheden. Het was wederom mooi stabiel weer. Heerlijke bergsport.

Maarten en Tineke op de top van de Piz Buin

Maarten en Tineke op de top van de Piz Buin

Vrijdag 27 juni. Op de laatste dag naar de hoogste top van deze klimweek de Silvrettahorn (3243 meter). Het weer is veel minder, alles zit in de wolken en de mist, maar het is stabiel. De aanlooproute is aanvankelijk hetzelfde als naar de Piz Buin.

Tineke met op de achtergrond de Silvrettahorn

Tineke met op de achtergrond de Silvrettahorn

Maar vanaf de Ochsentalergletsjer gaan we nu via de Fuorcla dal Cunlin (3043 meter) naar de Silvrettapass. Dan gaan we over de zuidgraat naar de top. Aanvankelijk een puinbak, maar later nog weer een stukje klimmen. Kort komen we door de mist op de verkeerde graat, maar hervinden snel de goede route. Even zekeren aan enkele vaste haken. Mooie top. Alleen niks te zien vanwege de mist. Maar wij zullen niet klagen na vijf topdagen.

Maarten in de rotsen naar de top van de Piz Buin

Maarten in de rotsen naar de top van de Piz Buin