Vijf keer de top van de Grossvenediger

      Reacties uitgeschakeld voor Vijf keer de top van de Grossvenediger

Op 2 september 1992 ging ik voor het eerst naar de top van de Grossvenediger. Dertig jaar later op 15 juli 2022 sta ik voor de vijfde keer bovenop deze berg. Een terugblik.

Links de Grossvenediger juli 2022 met weinig sneeuw op de flanken

Op de top
Het valt niet mee. Nee, sterker nog het valt zwaar tegen. De top kan niet ver meer zijn. We zien hem niet. We lopen al een half uur in de mist. Zo nu en dan moeten we even stil staan en iets op adem komen. Dan eindelijk de verlossende sneeuwgraat naar de top. Halverwege komt een groep met een berggids de graat af. Oeps, hoe gaan we elkaar passeren? Het komt goed en om 09:45 uur staan Jori en ik op de top. Yes, gelukt!! Er ligt een soort groot ei van sneeuw voor het topkruis. Snel een paar foto’s en weer naar beneden. Het waait hard en is koud.

Jori en ik op de top

Grossvenediger
De Grossvenediger is de hoogste bergtop  van de Venedigergroep in het natuurpark de Hohe Tauern in Oost-Tirol in Oostenrijk. De berg smelt een beetje af. In 1992 was hij 3674 meter hoog, in 2006 ondertussen 3666 meter en in 2022 weer iets lager, namelijk 3657 meter. Desalniettemin is het de op drie na hoogste berg van Oostenrijk, na de Grossglockner, de Wildspitze en de Weisskugel. De Venedigergroep is hoog nog vergletsjerd en kent meer dan veertig drieduizenders.

De Grossvenediger op 15 juli 2022 om 05:00 uur

Eerste beklimming
In 1828 mislukte de eerste poging van zeventien mannen, waaronder de Aartshertog Johann van Oostenrijk, om de berg te beklimmen. Pas dertien jaar later werd de top te bereikt. Een expeditie met onder andere Josef Schwab, Anton von Ruthner en Ignaz von Kürsinger (de berghut op de noordelijke normaalroute is naar hem vernoemd) bereikte de top op 3 september 1841. Startpunt van deze beklimming was Neukirchen am Grossvenediger. De weg voerde door het Obersulzbachtal over de Stierlahnerwand. Van de veertig mannen die aan de expeditie deelnamen, bereikten uiteindelijk zesentwintig de top. De overigen bleven achter als gevolg van vermoeidheid.

Maarten over de gletsjerweg naar de gletsjer

Leiter
Om 03:45 uur ging de wekker af. Snel ontbijten. Maar we krijgen zo vroeg het zuurdesembrood niet weggekauwd. Gelukkig staan er in de koelkast nog een paar toetjes van chocolade en banaan van gisteravond. Om 05:00 uur over de zogenaamde gletsjerweg naar het onderste deel van de gletsjer. Stijgijzers onder en aan het touw. Er zijn nog vijf, zes andere groepen onderweg. De sneeuw op de gletsjer is nat en papperig. De sneeuwbruggen over de gletsjerspleten zijn heikel. Het wordt steeds steiler.

Bij de Venedigerscharte wacht ons een verrassing. De randspleet is zo diep en breed, dat men er een paar dagen eerder een acht meter lange ladder overheen heeft gelegd. Het deed me even denken aan de ladders in de Khumbu icefall op de Mount Everest. Er is de afgelopen winter zo weinig sneeuw gevallen en de temperaturen waren begin juli zo hoog, dat de randspleet onder de scharte (de col of pas) onoverbrugbaar is geworden.
In 1850 lag de gletsjer aan de voet van de Grossvenediger zestien kilometer verder het dal in. De gletsjers smelten al tweehonderd jaar langzaam af. Maar de laatste dertig jaar gaat het wel heel hard….. (Klik op de fototjes om de galerij te openen.)

Renate, Afien en Maarten in 2004

Beklimmingen van de Grossvenediger
Er zijn drie normaalroutes naar de top. Voor deze routes geldt dat men vanuit de berghut al snel op de gletsjer komt en dat het verder vooral zwaar ‘sneeuwstampen’ is. Ten minste als er nog sneeuw ligt op de gletsjer. Klimaatverandering en warme zomers leiden soms al vroeg in het seizoen tot ‘apere’ (sneeuwvrije) gletsjers en leggen de grote gletsjerbreuken bloot.
De routes zijn technisch niet moeilijk. Wel oppassen voor en laveren langs grote gletsjerspleten. De laatste paar meters gaan over een smalle, zeer luchtige graat naar het topkruis. De moeilijkheid hier is vooral mentaal. Peilloze afgronden links en rechts doen veel topbedwingers verkrampen.

Oost
Oostelijke route vanuit de Neue Pragerhütte: vanaf het Matreier Tauernhaus naar Innergschlöss en dan door naar de Neue Pragerhütte. Hier overnachten en de volgende dag over de gletsjer naar de top. Halverwege zône met grote gletsjerbreuken. Vanuit de Neue Pragner naar de top in 3½ tot 4 uur.

Zuidoost
Zuidoostelijke route vanuit het Defreggerhaus: vanuit Hinterbichl naar de Johannishütte (eventueel met de huttentaxi), dan naar het Defreggerhaus, hier overnachten en de volgende ochtend naar de gletsjer. Eerst richting de Hohe Zaun, dan tussen de Rainer Horn en de Schwarze Wand door naar de top. Ongeveer 3 uur onderweg.

Noord
Noordelijke route vanuit de Kürsingerhütte: vanuit Neukirchen in 7 uur naar de hut of vanuit de parkeerplaats bij Hopffeldboden in 5 uur (eventueel vanaf hier met de huttentaxi). Overnachten en de volgende dag over de gletsjer naar de Venedigerscharte tussen de Gross- en de Kleinvenediger en van daar naar de top. Kost 4½ tot 5 uur. Dit is de route waarlangs de Grossvenediger voor het eerste beklommen werd in 1841.

Maarten, Irene en Marieke op de top in 1999

Vijf keer op de top de Grossvenediger
1) In 1992 op 2 september tijdens een Grundkurs van de bergsportvereniging. We gingen omhoog vanuit de Neue Pragerhütte in mist en sneeuw. We zijn op de top geweest, maar er was helemaal niks te zien, behalve een grijze massa.
2) In 1999 op 30 juli met mijn oudste twee dochters Marieke en Irene. We gingen vanuit het Defreggerhaus. Het ging voortreffelijk, met prachtig weer, maar wel een harde koude wind.
3) In 2004 op 27 juli met Afien en Renate. Ook nu gingen we weer vanuit het Defreggerhaus. Mooi resultaat, nu met het hele gezin op de Venediger geweest.
4) In 2014 op 19 augustus ging ik met Tineke en Herman over de klassieke noordelijke route vanuit de Kürsingerhütte.  Lees mijn artikel over deze beklimming.
5) In 2022 op 15 juli met Jori Baars opnieuw vanuit de Kürsingerhütte. De top zat in de mist.

Ontwikkeling van het materiaal
Hieronder staat een foto van mij gemaakt op 2 september 1992 op weg naar de top van de Grossvenediger. Anno 2022 is de uitrusting sterk veranderd. Ik ga over de gletsjer nu altijd met een bergsporthelm. Hersenletsel bij een val in een gletsjerspleet is een risico. Mijn gletsjerbril hier hangt in het museum. De integraalgordel is al heel lang vervangen door een heupgordel. De huidige pickel is veel korter en lichter. Stijgijzervaste kunststofschoenen zijn vervangen door moderne schoenen met een combinatie van gore-tex, leer en kunststof. Stijgijzers worden nu met andere technieken dan alleen bandjes vastgemaakt en hebben bovendien twee frontale punten.

Maarten op weg naar de top in 1992. Op de achtegrond de Hoher Zaun en Schwartze Wand.